کد مطلب:29694 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104

اتم شناسی












5654. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] گِرد هم آورنده متفرّق های اشیاء، و پراكنده سازِ كنار هم آمده های آن است. پراكنده های آن بر پراكنده ساز آن، و گِرد هم آمده های آن بر گِرد هم آورنده آن دلالت می كنند و این، مفهوم سخن خداوند است كه می فرماید: «وَ مِن كُلِّ شَیْ ءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ؛ [1] و از هر چیزی دو گونه (نر و ماده) آفریدیم. امید كه شما عبرت گیرید».[2].

5655. امام علی علیه السلام: امّا جمادات؛ او به قدرت خود، آنها را نگه داشته است، و به هم پیوسته های آنها را حفظ كرده تا از هم نگریزند، و از هم گریزان های آنها را نگه داشته تا به هم نچسبند.[3].

5656. امام علی علیه السلام: هر چیز را به وقت خودْ محوّل ساخته است و بین اشیای گوناگون، همخوانی برقرار كرده است. غریزه های آنها را سامان داده، و سایه های آنها را لازم كرده است.[4].

5657. امام علی علیه السلام: اشیا را از كجی نگه داشته، و حدود آنها را مشخّص كرده است و به قدرت خود، بین متضادهای آنها، هماهنگی به وجود آورده و وسیله نزدیكی آنها را فراهم كرده است.[5].

نكته

اینشتاین می گوید: بشر، پس از قرن ها پی به اسرار اَتُم برد و فهمید كه سراسر جهان مادّه از اتم، و اتم از پیوند الكترون و پروتون به وجود آمده است، و وجود و بقای مادّه در گرو پیوند و جاذبه ای است كه میان این دو جنس متضادّ مثبت و منفی برقرار است.

اما اگر پژوهشگری سخنان امام علی علیه السلام را در شرح آیه 49 از سوره ذاریات با دقّتْ ملاحظه كند، با شگفتی خواهد دید كه او چهارده قرن پیش از دانشمندان امروز، با اسرار اتم، آشنا بوده است. در احادیث این باب، امام علیه السلام تركیب الكترون ها و پروتون ها و رابطه آنها را به طور دقیق، مشخص فرموده است.

البته پیش از امام علی علیه السلام پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله در مناظره با دهری ها بر این نكته علمی اشاره دارد، آن جا كه می فرماید:

این موجودات را كه می بینیم، پاره ای به پاره ای دیگر نیازمند هستند؛ چون برای پاره ای، جز از راه اتصال به دیگری، بقایی وجود ندارد.[6].

امام رضاعلیه السلام نیز در این باره می فرماید:

[ خداوند] برای هدایت [ مردم] به خویش و اثبات وجودش، چیزی را تنها و استوار بر خویش و بدون نیازمندی به دیگری نیافریده است. بنا بر این، خداوندِ خجسته والا، فرد و تنهایی است كه با او دومی وجود ندارد كه وی را برپا دارد، كمكش كند، یا در پناهش گیرد، در حالی كه آفریده ها به اذن و اراده خدا یكدیگر را نگه می دارند.[7].









    1. ذاریات، آیه 49.
    2. الكافی: 4/139/1، التوحید: 2/308، الأمالی، مفید: 4/256، الأمالی، طوسی: 28/23.
    3. عیون أخبار الرضا: 30/282/1، علل الشرائع: 3/416، بشارة المصطفی: 213.
    4. نهج البلاغة: خطبه 1، الاحتجاج: 113/474/1.
    5. نهج البلاغة: خطبه 91، التوحید: 13/54، بحار الأنوار: 17/319/77.
    6. بحار الأنوار: 1/262/9.
    7. بحار الأنوار: 1/316/10، عیون أخبار الرضا: 1/176.